Beton wydaje się materiałem typowo współczesnym – obecnym na każdej budowie, w niemal każdym mieście. Tymczasem jego historia sięga tysięcy lat wstecz i zaczyna się znacznie wcześniej, niż mogłoby się wydawać.
Już kilka tysięcy lat temu ludzie eksperymentowali z mieszankami przypominającymi dzisiejszy beton. Archeolodzy odkryli ślady takich konstrukcji w dzisiejszym Izraelu i Serbii, a także w Meksyku. Jednak prawdziwy przełom nastąpił w starożytnym Rzymie.
Rzymianie stworzyli beton, który nie tylko wytrzymywał ogromne obciążenia, ale również potrafił twardnieć pod wodą. Ich receptura opierała się na wapnie i pucolanie – popiele wulkanicznym występującym wokół Wezuwiusza. Około III wieku p.n.e. zaczęli stosować ten materiał w inżynierii lądowej i wodnej. Dzięki temu powstały konstrukcje, które przetrwały do dziś, jak Panteon, amfiteatry, porty i akwedukty. Warto wspomnieć, że rzymski beton był materiałem niezwykle trwałym – w wielu przypadkach bardziej odpornym niż dzisiejszy beton towarowy.
Najbardziej imponującym przykładem możliwości starożytnego betonu jest kopuła Panteonu w Rzymie, wzniesiona w II wieku n.e., prawdopodobnie ok. 125 r. n.e. To jedna z największych kopuł betonowych na świecie, która nie tylko przetrwała niemal dwa tysiąclecia, ale do dziś pozostaje konstrukcją budzącą podziw. Po upadku Cesarstwa Rzymskiego technologia betonu została zapomniana. Przez wiele wieków budowano głównie z kamienia, cegły i tradycyjnych zapraw. Beton powrócił dopiero w czasach rewolucji przemysłowej.
W XIX wieku brytyjski murarz Joseph Aspdin opracował cement portlandzki – materiał, który zrewolucjonizował budownictwo. Opatentował go w 1824 roku. Nazwa „cement portlandzki” wzięła się od podobieństwa uzyskanego materiału do kamienia budowlanego z wyspy Portland w Anglii, cenionego za swoje właściwości estetyczne i trwałość. Cement ten powstaje poprzez wypalenie mieszanki wapienia i gliny w wysokiej temperaturze, a następnie zmielenie powstałego klinkieru z gipsem. To właśnie ta technologia umożliwiła tworzenie betonu o znacznie większej wytrzymałości i powtarzalności niż dotychczas. Dzięki cementowi portlandzkiemu można było wznosić konstrukcje nie tylko solidne, ale też bardziej przewidywalne pod względem technicznym – a to otworzyło drogę do rozwoju nowoczesnej inżynierii.
To właśnie cement portlandzki stał się podstawą współczesnego betonu. Kolejnym krokiem było zbrojenie – czyli wprowadzenie do betonu prętów stalowych. Tak narodził się żelbet (o nim więcej dowiesz się tutaj), który połączył wytrzymałość na ściskanie z odpornością na rozciąganie. Od tego momentu beton zaczął pełnić kluczową rolę w nowoczesnej architekturze i infrastrukturze.
XX i XXI wiek to czas gwałtownego rozwoju technologii betonu. Zmieniają się nie tylko parametry wytrzymałościowe, ale też sposób produkcji, logistyka i podejście do zrównoważonego rozwoju. Coraz większą rolę odgrywa też ekologia – dziś coraz częściej mówi się o betonie niskoemisyjnym i mieszankach przyjaznych środowisku.
Nie zmieniło się jedno – beton nadal jest podstawowym materiałem w budownictwie. Dziś jednak mamy do dyspozycji nie tylko szeroki wybór mieszanek, ale też wygodne sposoby zamawiania. Wystarczy kilka kliknięć, by zamówić beton online prosto na budowę.
Dzięki BetonBrokers w kilka chwil złożysz zapytanie ofertowe do wielu betoniarni, porównasz ceny i sprawdzisz dostępność betonu z dowozem. Wypełnij formularz, wskaż lokalizację budowy i wybierz ofertę, która najlepiej odpowiada Twoim potrzebom.